Srpsko istorijsko pravo na Kosovo i Metohiju najtačnije brane tursko-osmanski dokumenti, odnosno pedantni katastarski popisi koji jasno dokazuju da su Albanci pridošlice na toj teritoriji!
Ovo je izjavio istoričar Salih Selimović te naveo da su turski popisivači 1455. godine, poslije definitivnog konsolidovanja vlasti u Staroj Raškoj, izvršili opšti katastarski ili poreski popis teritorije kojom je nekada gospodario Vuk Branković, što je približno teritorija sadašnje pokrajine Kosovo i Metohija.
Prema njegovim riječima, tada je evidentirano 480 naselja u kojima je popisano oko 13 000 srpskih kuća, 75 vlaških, 46 albanskih, 17 bugarskih.
Među imenima i prezimenima 95,88 odsto su slovenskog porijekla, 1,9 odsto romanskog, 1,56 odsto neutvrđenog i 0,26 odsto albanskog porijekla.
– Potpuno se jasno vidi iz predstavljenih podataka da je prije 563 godine na sadašnjem Kosovu i Metohiji bilo samo 46 albanskih domaćinstava koja su bila razbacana u 23 naselja. Nije postojalo nijedno čisto albansko selo – naveo je Selimović.
Komentarišući tezu da je bitno samo ono što je sada, a ne ono što se dešavalo prije više od 500 godina, Selimović ističe da, naprotiv, “Albanci falsifikuju istoriju, jer shvataju da je istorijsko pravo jednako važno kao i faktičko stanje”.
On je naglasio da podaci turskih popisa zemlje Brankovića iz 1455. godine, kao i popisa Prizrenskog sandžaka iz 1571. godine, daju sasvim drugu etničku i konfesionalnu sliku tog prostora.
– Za vrijeme tog popisa (iz 1455. godine) nije zapisan nijedan toponim albanskog porijekla, a Albanci i danas koriste slovensko-srpske toponime, čak i svoju samoproglašenu državu nazivaju Kosovo, što na albanskom jeziku ne znači ništa – navodi Selimović.
Kako ističe, to je srpska riječ koja potiče od imena ptice kos, a i naziv Prištine je srpski toponim.
Oslanjajući se na ove podatke iz turskih dokumenata, Selimović navodi da su Albanci postepeno postajali većinsko stanovništvo, ne samo biološkom ekspanzijom i demografskom eksplozijom, već i terorom, progonom i surovim nasiljem nad Srbima.
Po tome su, kako navodi, karakteristični druga polovina 17, zatim 18. i 19. vijek, a nasilje i progon su nastavljeni i u 20. vijeku, čemu su doprinosile i vlasti bivše SFRJ i SR Srbije.
Tursko-osmanske vlasti su podržavale islamizirane Albance koji su u tih više od pet vijekova njihove vladavine sistematično sprovodili teror, nasilje i ubistva Srba kako bi ih natjerali na iseljavanje ili na albaniziranje.
– Zato je veoma važno da srpsko istorijsko pravo na Kosovo i Metohiju najtačnije brane upravo tursko-osmanski dokumenti, to jest turski popisi, koji su vršeni često i pedantno. Oni decidirano dokazuju da su Albanci novopridošlice na toj teritoriji – navodi Selimović.
On ističe da ti dokumenti apsolutno pobijaju omiljenu ilirsku hipotezu o porijeklu i višemilenijumskoj autohtonosti Albanca, ne samo na ovom, već i na cijelom balkanskom prostoru.
Agencije
