Radovan Karadžić, prvi predsjednik Republike Srpske osuđen je na doživotnu robiju.
Nakon tri godine žalbenog postupka, Žalbeno vijeće Mehanizma za krivične sudove u Hagu (nasljednik Haškog tribunala) izreklo je drugostepenu presudu Karadžiću nakon što su razmotrene žalbe odbrane i tužilaštva na prvostepenu, kojom ga je 2016. godine Haški tribunal osudio na 40 godina zatvora.
Prvostepenom presudom, Karadžić je oslobođen po jednoj tački optužnice – za genocid nad nesrpskim stanovništvom u sedam opština u BiH, ali osuđen je za ostalih 10 tačaka, među kojima je i za genocid u Srebrenici.
Sudsko vijeće nije utvrdilo da na teritorijama opština Bratunac, Prijedor, Vlasenica, Zvornik, Sanski Most, Foča i Ključ nije počinjen genocid, ali jeste utvrdilo da su ratni zločini pocinjeni u tim opštinama, u periodu od 1992. do 1995. bili koordinirani iz vrha Republike Srpske.
Takođe, prema prvostepenoj presudi, Karadžić snosi individualnu krivičnu odgovornost za progon, istrebljenje, ubistvo, deportaciju i prisilno premještanje stanovništva u pomenutim opštinama.
Karadžić je nakon višegodišnjeg skrivanja, uhapšen u Beogradu 21. jula 2008. godine, a devet dana kasnije izručen je Hagu i smješten u pritvorsku jedinicu Tribunala u Ševeningenu iz koje nikada nije pušten na privremenu slobodu.
Dok je za njim bila na snazi potjernica Haškog tribunala, on se u Srbiji krio pod identitetom doktora alternativne medicine Dragana Dabića.
Suđenje mu je počelo u oktobru 2009. godine, a okončano je prvostepenom presudom u martu 2016.
Na tu odluku žalio je i Karadžić sa svojim pravnim timom, kao i tužilaštvo Haškog trinala.
Karadžić se pred sudom formalno branio sam uz pomoć stručnjaka iz svog pravnog tima.
Agencije
